prądu elektrycznego
Encyklopedia PWN
chemik japoński;
silnik, w którym siła napędowa powstaje dzięki sile reakcji wytwarzanej przez wypływający z silnika czynnik roboczy (np. gorące spaliny, strumień jonów, plazmy);
silnik pojazdu trakcyjnego, z którego moc (moment obrotowy) jest przenoszona na zestawy kołowe;
solenoid
rodzaj cewki elektrycznej powietrznej (cylindrycznej), której uzwojenie stanowi przewód elektr. zwinięty zgodnie z linią śrubową o małym skoku;
[gr.],
sprzężenie magnetyczne, sprzężenie indukcyjne,
sprzężenie obwodów elektr. zawierających cewki, polegające na przenoszeniu energii elektr. (lub sygnałów elektr.) z jednego obwodu elektr. do drugiego, za pośrednictwem pola magnet.
strętwa, węgorz elektryczny, Electrophorus electricus,
ryba z rodziny strętwowatych (Electrophoridae) — jedyny gat., z rzędu strętwokształtnych;
